Tafels

Zevenmaal zeven? vraagt onze juf.

Ze wil het onmiddellijk weten.

Ik doe alsof ik tel, zoek me suf,

probeer er ernstig bij te zweten.

Maar waarom zou ik mijn hoofd daar nu over breken.

Geef mij een dag of ineens een paar weken.

Zevenmaal zeven? herhaalt de kneus.

Ze kijkt streng, is verschrikkelijk boos.

Ik tuur eens rond, peuter in mijn neus

plooi mijn oor in de vorm van een roos.

Maar kom op, wat kan het mij verdomd schelen.

En waarom ik toch, we zijn hier met zovelen.

Zevenmaal zeven? luidt het bevel.

Ze trapt expres op mijn grote teen.

Ik denk: tafels zijn geen kinderspel,

zet haar maar op het verkeerde been.

Zevenmaal zeven? Knappe juf, wacht eens even!

Als u héél lief lacht, zal ik het antwoord geven.